من أنت حبيبة عمرى بقلم مصطفى سبتة

الدواير اللى بترسمها عيونك فى
فلبى بتطير عصافير افكارى
وتهدهد يمام الصبر ف صدرى
وتخلينى حكيم ورومانسى
واعمل كل حاجه فى نفسى
إبتسامه من شفايفك بتوهنى
وتخلينى ادوب واتمنى
وارسم صورتك واستناكى
وابنى بيوت من شوق فى الجنه
واحلم بس أشم هواكى
نظرة عينك شمس تنور عمرى وليلى
عش صغير طيرى الأخضر
يحلم بيه وشجرة حنه
لو الاقيكى وادوب فى عنيكى
وارجع تانى لطفل صغير
وابقى الفرح اللى تحبيه
لو لاقتيه دايب متحير ‎
يجى ف صدرك وتخبيه
همس شفايفك بيفتح
ورد الدنيا وزهر الكون
لمسة إيدك بتصحينى
وتفجر حبى المكنون
وتلون ف عيونى الفرحة بمليون لون
وتخلينى ساعات
اتجن واكون شمشون
وافضل احبك واحلم بيكى
واكلم نفسى كما المجنون
اه يا حبيبة عمرى الضايع بحزن جدا
لما بشوف وشى بيتكرمش
لما سنينى بتهرب منى
وتجننى وتضيعنى
آسف يا حبيبة العمر
أنا مش ليكى ولا لنفسى
انا للغربه والنسيان وللعصافير
واربع بنات مساكين
ماسكين فى رجلى
وامى بتعزبنى بدموعها الكتير
خليك راجل انت الكبير
ولا ريشه فضلت ف جنحاتى
ما قدرشى اطير
وحاسس انى من غيرك بمووووت
بغرق ف دوامة سكوت
واتخنق بشوييييييييييش
الموت متخبى ف جنبى
ومستنينى اعمض عينى
ويضرب خرابيشه ف وشى
ويطوى كتابى المتشغبط بالحواديت
الموت ما بيستأزنش
زى الليل ما بيخنق
نور الشمس والخوف
ابو لون مخطوف
بيسرق منى حروفى
بيخلى لسانى يتتأتأ ف الكلمات
ويسهينى ويحط صوابعه ف عينى
ويدوس على قلبى بغل يدوووووس
وكأنه كبوس مخصوص علشانى
وكأنى مشمن حقى أعيش واحب
الحوف دوخنى سلخنى شوانى
حتى ف احلامى بيستنانى
يتنطط ع الشبابيك
والبلكونات
ويبص من الشيش
يشوف البنت النايمه بتحلم
يتجنن ويطيش
يتسحب زى شعاع
ويدخل بين الجلد وبين العضم
ويفتح عيون البنت على الآخر
تصحى
وتقعد قدام مرايتها وتتكحل
وترسم شفايفها
وتمسك ورده تقطع ورقها
وتعد بخوف وبصوت ملهوف

هيجى ..مش هييجى
وعند آخر ورقه تبكى
والكحل ينزل على خدودها
مش هايجينى
الخوف ينط ف قلبها
ويلون شفايفها بالأزرق
وانا صاحى
ماعنديش ورده اقطع ورقها
واقول هتستنانى مشهتستنانى
وارجع تانى
وجناحاتى مكسورين
زى عصفور البرارى
اللى ضايع من سنين
انا بموت فى البنت
وبموت م الخوف
واربع ايدين ماسكين فى رجلى
وعيون امى وهى بتبكى انت الكبير
أأأه البنت اللى جننتنى تاهت وتوهتنى
لكن عشها لساه عرقان ف قلبى
وشمسها بتشرق ف صدرى
انا بقيتنى انسان خيالى
بقيتنى بخاف من خيالى
واخاف م الضلمه
والشمس اللى حرقت وشى
وم القطط اللى بتغمز بعيونها
والبنت الشعنونه
اللى بتبوسنى ف وسط الشارع
وتقول لى بحبك يا ابو عين زايغه
انا بحب البنت وبحب الناس
لكنى حاسس بالخوف
الخوف من عيونى اللى وجعانى
تضلم منى
وتسيبنى اخبط ف الناس
الخوف من قلبى المفتوح ع الأخر
فندق فاخر للعصافير
والقطط اللى بتغمز بعيونها والشفايف
اللى بتوزع الابتسامات ع الخلق بلاش
بعد ما ضاعت حبيبتى بعد ما ضاع الامان
بببقى خايف حتى من جير الحيطان
غل ساكن جوا قلبى غول بصارع ف الزمان
وبرضه خايف
انا خايف من نفسى اللى ساكنهاشيطان
ومن شهواتى الى بتفتح شبابك الدور
من نص الليل وبتستنانى
اتسحب زى الضل وأهل
وأنزف دمى على السرايروالملايات
وأوزع ف ولادى على الغرابيل
وأبص ف وش العيل وابكى بجد
وأستغفر ربى وأحلف إنى هتوب
ويدووووب أفتكرك بس واجن
والاقى مليون دبور فى دماغى يزن
واتمنى إنى امووووووووووت
الموت مايهمنيش
وماتفرقش اموت ولا اعيش
الموت ساكن جوايا
فى الاوضه المتر ف متر
الشقه بتاعتى
ف سريرى الهندى
قصدى الكنبة ام سنان بتعض ف جنبى
ف اللمبه الكحيانه المتشعلقه ف السقف
فى جير السقف المتقشر الموت متخبى
مستنى دخان سيجارتى المتعبيه هموم
يقرا قصايد شعرى
على ورق الدشت ويضحك
يضحك على احلامى الخضرا اللى بتصفر
ولما العصافير تنزل على راسى
وف شعرى الاكرت ترقد وتبيض
الصبح اقوم اتسند ع الحيط
واحط القطره المرة ف عينى
والم الورق المتبعتر ع الأرض
وامشى على طراطيف صوابعى
وتحت الحنفيه اغسل شعرى
واسيب العصافير ف الحوض
تتوضى وتصلى الصبح
وتستنانى لبعد المغرب يمكن ارجع
واللمبه الصفرا المتشعلقه بالسقف تقيد